پاورپوینت عزاداری و ظرفیت های سیاستگذاری فرهنگی آن در ایران (pptx) 46 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 46 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

بنام خدا عزاداری و ظرفیت های سیاستگذاری فرهنگی آن در ایران سیاستگذاری فرهنگیمفاهیم سیاستِ فرهنگ(Politics of Culture): ناظر به ابعاد سیاسی و نتایج رفتارها و شکلهاي مختلف فرهنگی است از جمله تبلیغات، سینماي عامه پسند و همین طور مربوط به قدرت اجتماعی فرهنگ(مک گوییگان،باز اندیشی در سیاست فرهنگی،ص 96) سیاستِ فرهنگی(Cultural Politics): به معناي نگاه پساساختارگرایانه به سیاست است که سیاست را در وسیعترین مفهوم ممکن به مثابه ستیز و دگرگونی هویتها و ساختارهاي اجتماعی درك مینماید و حکایت از تغییر پارادایم در جامعه شناسی سیاسی دارد (نش، جامعه شناسی سیاسی معاصر،ص 25) سیاستگزاری فرهنگیمفاهیم برنامه ریزی فرهنگی(Cultural Planning) : در حالیکه سیاستگذاري شامل رهیافتهاي کلی و پاسخ به مسائل کلان و کیفی میشود، برنامه ریزي در راستاي سیاستگذاري، به جنبه هاي عملی و اجرایی و تخصصی و کمی میپردازد. مدیریت فرهنگی (Cultural management) : فرآیند به کارگیري منابع مادي و انسانی در راستاي دستیابی به اهداف تعیین شده در عرصه فرهنگ سیاستگذاري فرهنگی(Cultural Policy Making) : به معناي سیاستگذاري براي فرهنگ است و نه نگاه فرهنگی به سیاستگذاري عمومی سیاست فرهنگی(Cultural Policy ) : همان سیاستگداری فرهنگی است که دو گونه تعریف می شود سیاستگزاری فرهنگیمفاهیم سیاست فرهنگی(Cultural Policy ) : تعریف عام: « سیاست فرهنگی » شامل همه اقدامهایی است که از سوي دولت، یا نهادهاي خصوصی و اتحادیه هاي اجتماعی براي سمت دهی توسعه نمادین، برآوردن نیازهاي فرهنگی در مردم و دستیابی به توافقی درباره شکلی از نظم یا دگرگونی اجتماعی، انجام میشود. به عبارت ساده تر، سیاست فرهنگی شامل اصول مکتوب و غیرمکتوبی است که از سوي برنامه ریزان براي ایجاد تغییر در وضع موجود و دستیابی به اهداف مطلوب در حوزههاي مختلف فرهنگی تدوین میشود و توسط مدیران به اجرا در میآید(صالحی و عظیمی،مبانی سیاستگداری و برنامه ریزی فرهنگی،ص 179). تعریف خاص: « سیاست فرهنگی » به اصول و مبانی اطلاق میشود که به صورت رسمی از جانب« دولت » اعلام میشود تا معیار عمل سازمانهاي فرهنگی قرار گیرد. به عبارت دیگر « سیاستگذاري فرهنگی» عبارت است از کوشش آگاهانه و سازمان یافته دولت براي ایجاد تغییر در محتواي فرهنگ و دستیابی به اهداف مطلوب در حوزه هاي مختلف فرهنگی (شامل نمادها، اندیشه ها،ارزشها و هنجارها، کنش ها) . مقصود ما از « سیاستگداری فرهنگی»یا« سیاست فرهنگی» همین معنای خاص است. واژه شناسی - عزاداری در لغت به معنای «صبر و شکیبایی کردن بر هر چیزی که انسان از دست می دهد( ) و نیز به معنای «خوب صبر کردن»، «صبر کردن در مصیبت و سوگ و …» است. در لغت نامه دهخدا آمده است که: عزا گرفتن به معنای زاری و شیون کردن و به حالت ماتم زدگان در آمدن و برای سوگ و مصیبت، لباس در بر کردن و به معنای اقامه سوگواری به سبب مرگ کسی است( ). در عربی، «عزیت فلانا» یعنی او را دلداری و تسلی دادم، و «احسن الله عزاک» یعنی خداوند تو را صبر نیک دهد.( ( در اصطلاح دینی «عزاداری» مراسمی است که برای آرامش بخشیدن به فرد یا افراد داغدیده برگزار می شود. برای این منظور، روش های متعددی کاربرد دارد، مانند:هم دردی کردن زبانی با فرد داغ دیده، گریه کردن همراه با فرد داغ دیده، شنیدن غم و غصه های فرد داغ دیده، یادآوری داغ های دیگران به ویژه داغ های بزرگان دینی و تاریخی و ... در جوامع مختلف، عزاداری معمولا در قالب مراسم جمعی، در چند مرحله زمانی (سوم، هفتم، چهلم و...) و با آدابی مخصوص برگزار می شود، و روی هم رفته، تاثیر بسیار شگرفی در آرامش بخشیدن به افراد داغ دیده دارد.( ( هستی شناسی- عزاداری عزاداری واقعیتی اصیل، عینی و خارجی است لذا آثار و برکات فراوان وجودی دارد و از سه رکن و پایه اصیل مرکب است. عزادار: شخصی که علاقه و ارتباط به چیزی یا کسی دارد. وفات یافته : شخص یا چیزی که نیت عزا به سوی اوست. حالت عزا و دلداری: خصیصه ای نفسانی به صورت قلبی که با تکریم و تعظیم و ماتم و سوگ همراه است. روشن است که هریک از این ارکان سه گانه اگر به دور از واقعیت باشد، عزاداری راستین تحقق نیافته و آثار عینی و واقعی و وضعی نخواهد داشت. بدیهی است که هرچه اگر عزادار از معرفت و شناخت والاتری برخودار باشد، و همچنین متوفی(وفات یافته) شخصیتی ربانی و موثر در نظام هستی باشد، بی شک جلوه کامل تری از عزاداری حقیقی تحقق می یابد معرفت شناسی- عزاداری در عزاداری قصد ارتباط با روح متوفی است . لذا عمده ترین و برجسته ترین ویژگی آن معرفت نسبت به متوفی و مقام اوست . در عرصه عزاداری به ویژه در قالب ادعیه مأثور مثل زیارت عاشورا و دعای کمیل، لایه های باطنی و سیمای درونی حقیقت انسان کامل تشریح می شود و آثار و برکات وجودی او شمارش می شود و راه دوستی و قرابت ونزدیکی در وجود عزادار القا می شود. در عزاداری به گونه ای خاص فاصله وحجاب های بین عزادار و وفات یافته از بین می رود. انسان شناسی- عزاداری عزاداری مبتنی بر دو حقیقت انسان شناختی است: عزاداری ارتباط روح و نفس عزادار با متوفی است نه با بدن مدفونِ متوفی . این امر بر اساس این حقیقت است که انسان پس از مرگ از حیاتی برتر و کامل تر برخودار است. توجه خاص عزادار به بدن خود موجب می شود بدن و به تبع مکان جسد متوفی یک نوع مرکزیت و محوریت پیدا کند و به همین جهت مایه توجه عزادار در هنگام عزاداری ، قبر وآرامگاه بدن متوفی است. بنابراین در عزاداری پیوند نفس ها و ارواح اتفاق می افتد. ارتباط و قرابت عزادار، بهره مندی از جان نورانی متوفی وکسب نورانیت از اشراقات قدسی نفس او است.